جدول جو
جدول جو

معنی حسن ممقانی - جستجوی لغت در جدول جو

حسن ممقانی(حَ سَ نِ مَ مَ)
ابن عبدالله بن باقر. در وطن خود ممقان متولد شد و در نجف ساکن و همانجا در 17 محرم 1323 هجری قمری دفن شده است. وی از مراجع شیعه بود و تألیفات بسیار داشت، مانند ’بشری الوصول’ و ’ذرایع الاحکام’ و جز آن. احوال وی راپسرش شیخ عبدالله مامقانی در کتاب تنقیح المقال آورده است. (ذریعه ج 3 ص 114 و 120 و 401) (ریحانه الادب)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(حَ سَ نِ هََ مَ)
ابن احمد بن علی بن حسن عطار مکنی به ابوالعلاء مقری. درگذشتۀ 569 هجری قمری او راست: ’اصول المآب’ و جز آن. (هدیه العارفین ج 1 ص 280) (زرکلی ص 222) (روضات 222)
او راست: کتاب ’الاکلیل’که بخش هشتم آن در معادن یمن بود و ابوریحان در پایان الجماهر چاپ حیدرآباد ص 268 از آن نقل کرده است
ابن فتح بن حمزه. درگذشتۀ 500 هجری قمری او راست: ’البدیع و البیان’. (هدیه العارفین ج 1 ص 278)
لغت نامه دهخدا
(حَ سَ نِ مِ)
ابن رحال مغربی فقیه مالکی. قاضی مکناسه بود و در آنجا در 1140 هجری قمری درگذشت. او راست: ’الارفاق فی مسائل الاستحقاق’ و دو حاشیه که در هدیه العارفین ج 1 ص 298 یاد شده است
لغت نامه دهخدا
(حَ سَ نِ حَ)
ابن حمدان تغلبی، مکنی به ابوعلی حمدانی و ناصرالدوله. یکی از امراء حمدانی و از فرزندان حسن بن عبدالله حمدانی است. در مصر بزرگ شد و به سرداری لشکر مستنصر رسید و به دست سران ترک در 465 هجری قمری کشته شد. (اعلام زرکلی چ 1 ص 224 ج 225) (تاریخ گزیده ص 336)
لغت نامه دهخدا
(عُ)
حسن بن علی بن سعید عمانی، مکنی به ابومحمد. وی مقری بود و پس از سال 500 ه. ق. ساکن مصر گشت. او راست: 1- المرشد. 2- الوقف و الابتداء. (از معجم المؤلفین از طبقات القراء ابن جزری ج 1 ص 223)
ابن علی بن ابوعقیل محمد شیعی امامی. درگذشتۀ 167 هجری قمری او راست: کتاب ’الکروالفر’، ’التمسک بحبل الرسول’. (روضات ص 167 و 168) (هدیهالعارفین ج 1 ص 265)
لغت نامه دهخدا
(مَ مَ)
مامقانی. شیخ محمدحسن بن ملا عبدالله بن محمدباقر مامقانی الاصل و المولد، نجفی المسکن و المدفن. از متبحرین علمای امامیۀ اوایل قرن چهاردهم هجری است. عالمی ربانی و فقیهی کامل صمدانی و ادیبی لغوی اصولی و عابد و زاهدو متقی و مردی متواضع بوده است و نسبت به اهل علم وسادات محبتی مفرط داشته و در انجام وظایف اسلامیه و ایصال حقوق دینیه به مصارف مقررۀ شرعیه نهایت اهتمام و احتیاط را داشته است. نخست نزد شیخ مرتضی انصاری و پس از درگذشت او در حوزۀ درس سیدحسین کوه کمری و برخی اکابر دیگر تلمذ کرد و سپس خود به تدریس و تصنیف اشتغال داشت تا روز هجدهم محرم 1323 هجری قمری در نجف اشرف وفات یافت. (از ریحانهالادب ج 5 ص 159- 160)
لغت نامه دهخدا